Pedregal de Irimia, onde a auga do Miño é pedra

O Pedregal de Irimia é o foco de inspiración dun bo número de lendas e poemas. Neste lugar, ao oeste da Serra de Meira, nace o río Miño. Desemboca, 340 quilómetros despois, no estuario da Garda, xa na provincia de Pontevedra. Boa parte do caudal pasa por zonas que forman parte da Reserva da Biosfera. É o río galego por excelencia e xa dicía con moito orgullo Manuel María que el nacera á beira do Pai Miño.

A orixe do Pedregal atópase nunha morrera de orixe glaciar. Foi a natureza a que depositou centos de pedras nesta ladeira de aproximadamente 700 metros de descenso. Baixo as pedras e dun xeito que custa imaxinar brota a auga do Miño. Iso si, rodeada dun monte de eucaliptos e de eólicos que ocupan boa parte das vistas.

No Pedregal é posible pasear sobre as pedras, onde o son da auga se funde co cantar dos paxaros. O Miño brota de numerosas fontes repartidas pola Serra de Meira e unha delas está no alto do Pedregal de Irimia. O lugar en si ten algo de emoción e na zona da ladeira máis elevada divísase Meira, pero tamén vacas pastando nos campos que debuxan a silueta da Galicia máis rural, pero tamén da máis auténtica. Dicía tamén Vicente Risco nun dos seus libros que cada terra é un mundo enteiro, e isto é o que acontece neste lugar.

Área recreativa

Na mesma zona onde comeza o Pedregal, á esquerda, hai unha zona recreativa, chamada O Porto da Pena, con mesas para comer, algunha incluso con teito para os días nos que ameaza a choiva. Hai numerosas lendas sobre a zona. Algunha fala de pescadores que cometeron algún pecado e mudaron en pedras. Dise que as súas almas aínda agardan o perdón divino, bañadas polas augas do Miño. Outro conto di que hai anos, unha maga chamada Irimia levábase mal cos monxes dun convento e que un día, mentres vixiaba o gando, foron os sacerdotes cobrarlle facturas. Ela, para defenderse, lanzou pedras e recitou unha fórmula para deixar claro que o río era seu, e por iso se chama o Pedregal de Irimia. Outra lenda fala da imaxe de San Bieito, que no seu retablo aparece a imaxe dun corvo con pan na boca. Din que San Bieito facía cumprir normas moi duras, e que por iso unha vez lle deran pan envelenado. San Bieito alimentaba a diario a un corvo pola ventá. Ese día foi o animal o que lle quitou o pan maldito, e salvoulle así a vida.

Durante bastantes anos indicouse que o Miño nacía en Fonmiñá, Concello de A Pastoriza. Pero demostrouse que o verdadeiro nacemento está no Pedregal de Irimia, que o río continúa por Meira, e que remata en Fonmiñá.

Para chegar, dende a praza do Concello de Meira hai que seguir durante tres quilómetros a estrada lateral esquerda da igrexa, a LU-P-3003. O camiño ata o Pedregal está ben sinalizado e ao chegar, é recomendable deixar o coche nun pequeno aparcadoiro. Aínda que Google Maps ofrece algunha alternativa para chegar ata a zona alta, non é recomendable facer a trampa a non ser que se conte cun coche adaptado para as pistas forestais.